Het begon op mijn oude school, ik was 7een meisje van mijn oude school is me altijd gaan pesten, het begon in de klas, ze had drie vrienden bij zich, ze scholden me uit trokken aan me haren, sloegen mij duwde mij. ik kwam huilend thuis heb het verhaal uitgelegd, maar ze geloofde me niet volgende dag weer naar school met buikpijn. ik was bang en onzeker van mezelf. ik durfde nooit meer naar school, ik werd zo erg gepest, dat ik niet meer wilde leven maar ik had toen maar 1 beste vriendin, ze had me geholpen erover te praten, ik durfde nooit te praten, omdat ik bang was dat mensen mij zouden gaan haten. maar heb het toen aan de juf vertel, en ze geloofde me ook niet. toen was er weer dat ze me gingen slaan. en dat soort dingen keer op keer, ik had de neiging om zelfmoord te plegen heb ook een moeilijke tijd gehad sinds ik gepest werd, toen hebben ze het gefilmde dat ze me gingen slaan enzo. me beste vriendin heeft het toen aan de juf laten zien, de juf heeft er gelukkig wat aan gedaan. maar ik ben en blijf onzeker van mezelf. toen ik 10 was zijn ze ermee gestopt met pesten. want er was ook een meisje die ik kende en had zelfmoord gepleegd. en heb advies gekregen en hulp gekregen. waarvan ik blij ben dat ik nog leef. maar de Herinneringen blijven ,aar spoken door mijn hoofd. ps: dit is een waargebeurd verhaal. met een boodschap, stop pesten!.
dit verhaal gaat over Marit, Marit is 13 jaar & heeft al heel veel meegemaakt, ze werd gepest, in elkaar gemept, bedreigd, ze kon het niet meer aan, ze rijd paard, dat ging helemaal omlaag, ze werd gwn omlaag gehaald door alles wat er gebeurde, maar ze liet het niet zien aan de andere, ze ontwikkelde ook een eetstoornis (Anorexia) ze was bijna dood, haar vrienden maakte zich zorgen om Marit, ze vertelde het 1 leraar, die ging meteen op onderzoek uit bij Marit, ze werd opgenomen & moest iedere week terug komen naar de kliniek, ze werd geholpen, maar het pesten bleef doorgaan, ze ging zichzelf ook nog snijden, de krassen bleven voor de rest van haar leven op haar arm staan, ze dacht: ik wil niet meer, waarom doen ze zo? ze schreef een brief met daarin: lieve pap & mam srry dat het zo moet, ik kan het niet meer aan, ik word bedreigd geslagen, ik ben 1x super erg gewond geraakt, met paardrijden gaat het ook al niet goed, het gaat er heel erg onder lijden, die stichting helpt n
Reacties
Een reactie posten