kelvin

dit verhaal gaat over Marit, Marit is 13 jaar & heeft al heel veel meegemaakt, ze werd gepest, in elkaar gemept, bedreigd, ze kon het niet meer aan, ze rijd paard, dat ging helemaal omlaag, ze werd gwn omlaag gehaald door alles wat er gebeurde, maar ze liet het niet zien aan de andere, ze ontwikkelde ook een eetstoornis (Anorexia) ze was bijna dood, haar vrienden maakte zich zorgen om Marit, ze vertelde het 1 leraar, die ging meteen op onderzoek uit bij Marit, ze werd opgenomen & moest iedere week terug komen naar de kliniek, ze werd geholpen, maar het pesten bleef doorgaan, ze ging zichzelf ook nog snijden, de krassen bleven voor de rest van haar leven op haar arm staan, ze dacht: ik wil niet meer, waarom doen ze zo? ze schreef een brief met daarin: lieve pap  & mam srry dat het zo moet, ik kan het niet meer aan, ik word bedreigd geslagen, ik ben 1x super erg gewond geraakt, met paardrijden gaat het ook al niet goed, het gaat er heel erg onder lijden, die stichting helpt niks, ik kan het niet meer xxx Marit, ps: vertel dit aan mijn vriendinnen & vrienden & zeg dat ik van ze hou, & dat ik over ze zal waken, ik waak ook over jullie pap & mam, ze pakte haar fiets & fietste naar het station, 3 uur later..... de vader kwam thuis, hij zag de brief & begon te lezen, 30 minuten later....... de moeder was thuis & zag dat haar man huilde, haar man liet de brief zien, de moeder las hem hardop, de ouders ging naar het trein station, daar vonden ze haar, ze was alleen maar gewond, hij was mislukt......... 7 dagen later...... de zuster: Marit is weer bij bewustzijn, de ouders: gelukkig maar dat die mislukt is, kunnen we haar zien? de zuster: even dan, niet te lang ze moet rusten,  de ouders gingen naar Marit toe & zeiden: waarom heb je ons dit niet verteld? Marit: ik durfde het niet, jullie verdienen geen dochter die gepest word, ik wou het jullie niet aan doen, ik kon het niet, de ouders: wij gaan met jou mentor praten, 1 week later op school....... Bas (de beste vriend van Marit) Bas: heey Marit, ik heb je gemist, waarom heb je dat gedaan? Marit: ik kon het pesten niet maar aan, paardrijden ging er al onder lijden, Bas: maar je kan ons toch niet in de steek laten? Marit: dat klopt, maar ik kon het niet meer aan.... sorry Bas Bas: Het is al goed, ik ben blij dat je er nog bent. Marit: & de pesters?? Bas: die zijn over geplaatst naar een andere school, die komen niet meer terug, Marit: gelukkig maar dan zijn we daar vanaf  Bas: idd, blijf je voor ons? Marit: ja alleen voor jullie, ik kan jullie niet in de steek laten, & de paarden natuurlijk ook niet. Bas: fijn om te horen meid, bedankt dat je ons gerust stelt, we maken ons echt zorgen om je, Marit: Snap ik maar hoeft niet, ik ben er toch nog? Bas: dat is waar, weet de rest het ook? Marit: Nee nog niet, Bas: ga het ze maar gauw vertellen, ze maken zich zorgen om je net als ik, Marit: kom dan lopen we naar ze toe. 4 jaar later....... Marit is weer gelukkig, het paardrijden gaat weer goed, ze heeft alles kunnen vergeten & geniet weer van het leven, elke dag rijd ze nu paard heeft ze afgesproken. EINDE XX