dit verhaal gaat over Jonathan, hij is zelf verzonnen, het begon in de 1e, hij ging naar de middelbare hij d8: ik hoop dat het goed gaat, meteen het 1e uur was het raak, ze noemde hem varken sindsdien heet hij zeug, 1 jaar later...... hij word nog steeds gepest, hij denkt: waneer is het nou eindelijk voorbij? hij vertelt niks aan de leraren, te bang dat het erger word, hij houd het voor iedereen verborgen, zijn ouders vragen op 1 dag..... word jij gepest? Jonathan: nee hoor, zijn ouders: echt niet? Jonathan: echt niet geloven jullie me soms niet? een paar weken later......... zijn ouders kregen telefoon Jonathan had gevochten op school, zijn ouders haalde hem op, hij werd opgenomen in een kliniek, omdat ze dachten dat hij psychisch niet helemaal in orde was, hij kwam terug uit de kliniek, het pesten bleef doorgaan, een paar maanden later...... hij was het zat, hij schreef een brief & legde hem op bed, op de brief stond: Lieve Pap & Mam, ik kan het niet meer aan, ze bedregen mij ze stalkte mij, ze noemde me homo enz. ik durfde het jullie niet te zeggen, ik wilde jullie niet kwetsen, sorry dat jullie me zo vinden, ik vind het ook erg dat het zo moet, maar ik kan niet anders, weet dat ik over jullie zal waken, groetjes Jonathan xx, hij legde hem op bed, pakte zijn fiets en reed naar het trein station, hij sprong voor de trein, een paar uur later...... zijn ouders kwamen thuis, ze vonden de brief & begonnen hem te lezen, de ouders belde meteen de politie, ze legde alles uit, de politie startte een onderzoek, ze vonden zijn lichaam bij het trein station, de pesters werden vervolgd, die kregen een taakstraf, (de zwaarste die je kan krijgen), iedereen was in rouw, zelfs de leraren op school, er werd een mooie herdenkingsdienst georganiseerd ter ere van Jonathan, de volgende dag stond er in de krant, PESTEN OORZAAK ZELFMOORD, R.I.P Jonathan, geboren11-05-1998 gestorven 12-07-2014
dit verhaal gaat over Marit, Marit is 13 jaar & heeft al heel veel meegemaakt, ze werd gepest, in elkaar gemept, bedreigd, ze kon het niet meer aan, ze rijd paard, dat ging helemaal omlaag, ze werd gwn omlaag gehaald door alles wat er gebeurde, maar ze liet het niet zien aan de andere, ze ontwikkelde ook een eetstoornis (Anorexia) ze was bijna dood, haar vrienden maakte zich zorgen om Marit, ze vertelde het 1 leraar, die ging meteen op onderzoek uit bij Marit, ze werd opgenomen & moest iedere week terug komen naar de kliniek, ze werd geholpen, maar het pesten bleef doorgaan, ze ging zichzelf ook nog snijden, de krassen bleven voor de rest van haar leven op haar arm staan, ze dacht: ik wil niet meer, waarom doen ze zo? ze schreef een brief met daarin: lieve pap & mam srry dat het zo moet, ik kan het niet meer aan, ik word bedreigd geslagen, ik ben 1x super erg gewond geraakt, met paardrijden gaat het ook al niet goed, het gaat er heel erg onder lijden, die stichting helpt n
Reacties
Een reactie posten